Ruled by the Blaze (The Unwanted Marriage)

PATRICIA'S POV (Unexpected)

The three days we stayed at the resort were fun and enjoyable but a bit stressful because of Callum.

He keeps giving me signals that I can't believe if it was true or not.

Natapos na maiksing pagliliwaliw namin kaya balik trabaho na kami. Kahapon pag uwi ko sa bahay ay kinamusta ako nila mommy bago ako dumiretso sa kwarto at natulog ng mahaba. Sobra ako'ng napagod sa biyahe at sa kakaisip sa maraming bagay.

"Wow, thank you, doc! Nag abala pa kayo!"

Tuwang-tuwa si Nurse Aubrey sa binigay kong snacks. Bumili kami nila Jess ng pasalubong kahapon bago umuwi kaya binigyan ko rin siya.

"Siya nga pala, nandito na po yung isang nurse na ni-hire mo, doc!" itinuro niya ang isang room. "Naroon po si Nurse Shiela..."

Saktong lumabas ang isang batang nurse sa room at nanlaki ang mata ng makita ako.

"Doc, Clemente!" she greeted me with big smile. "Thank you po pala sa new opportunity. Ngayon lang po ulit ako nakapagtrabaho, buti na lang at hiring kayo!" "Welcome to my lovely place Nurse Shiela," I smiled sweetly. "Let's just start working then,"

Nilagpasan ko sila at dumiretso sa office ko. Inayos ko ang ilang gamit na gagamitin ko para mamaya at nang dumating na ang pasyente ko, naging busy na ako.

"Doc...ilang araw na ako'ng ganito," nanghihinang sabi ng matandang pasyente.

She looks pale and thin. Kumonsulta siya sa'kin ngayon dahil hindi niya na raw kaya ang nararamdaman.

"Pumunta na po kami noon sa ibang ospital at sinabing...may tubig daw po ako sa baga,"

Umawang ang labi ko sa gulat at awa. Just looking at her, I know that she can't afford to pay for an operation. Kulubot na ang balat niya at walang pinagkukunan ng pera kundi ang pagtitinda. "Uh, pagkatapos po niyon, hindi na kayo nagpagamot pa?" nahahabag kong tanong.

Umiling siya at yumuko. "H-Hindi na po. Wala kasi kaming pera. Hindi ko rin-"

"Kailangan niyo na po maoperahan agad kung hindi...mamamatay po kayo," diretsa kong sabi.

Ngumiti lang siya pero malungkot ang mata. "Alam ko naman po-"

"So we should talking about the operation preparations for now," I said and stood up. "I know someone-"

"P-Pero, doc...hindi po ba pwedeng mag bigay na lang kayo ng gamot na pwede ko inomin?" aniya sa nagsusumamong tono. "Hindi ko po kaya ang operasyon. Wala po kaming pera-"

"Your situation cannot be treated with medicine, you need operation," I looked at her softly. "Don't worry, we can help you,"

Nag bigay ako ng permanenteng mga gamot para sa kanya bago siya umuwi. I also get her cellphone number.

I massaged my temple before calling Jaime.

Noong last day namin sa resort ay pansin kong tahimik siya mula no'ng nakita niya ang ginawa sa'kin ni Callum. He became cold and I'm calling him now to ask for some help. Alam kong nag ooffer ang ospital nila ng libreng tulong at operasyon para sa ibang hindi kaya ang gastos. They just need to pass some requirements so I'll recommend her to them.

"Answer please..." I whispered frustratingly.

His phone just keeps ringing. Why he's not answering? Maybe busy? I just left messages containing my concerns and proceeding on work again.

Sa mga naging pasyente ko at ilang taon na pagtatrabaho bilang doktor, dito man o roon sa amerika ay hindi ko talaga maiwasang hindi maawa sa pasyente. I quickly get attached to them especially in their situation. Minsan ko nang naranasan ang makasaksi ng pagkamatay ng pasyente. It really broke my heart.

That was my biggest fear in my profession. Kapag nangyayari 'yon, pakiramdam ko wala ako'ng kwentang doktor.

"Doc, Clemente?" sumungaw sa pinto ng office ko si Nurse Shiela.

Tumayo ako at saglit iniwan ang panibagong pasyente. Ipinakita niya sa'kin ang record ng pasyente niya.

"I just need your opinion, doc. Si patient po kasi ay nararanasan ang ganitong sintomas. Tingin niyo po ba dapat na siya i-admit?"

I checked the record. My brows furrowed when I realized that the symptoms were already severe so the patient need to admit immediately!

I tell to Nurse Aubrey everything she should do.

"And lastly...make an ultrasound if they want to see an evidence why they want to get admit," I said before she left.Exclusive content from NôvelDrama.Org.

Bumalik ako sa chineck up kong patient at pagkatapos, may panibagong dumating.

May nangyaring aksidente malapit lang dito sa clinic kaya dito dinala ang ilang sugatan. Aligaga kaming lahat. Tulak-tulak ni Nurse Shiela ang isang lalaki sa stretcher na may malalang natamo kaya ako ang gagamot dito. I checked his vital signs and respiration rates and it both fine.

The guy in his mid-20's cried in pain when I started putting a bandage on his bleeding thigh to stop the bleeding. Malaki ang sugat niya sa hita, braso at noo. He also had break bones to his both legs due to the impact of the accident.

I also started to wrapped bandages around his broken bones to prevent movement. Unti-unti kong nilinis ang mga sugat niya mula sa maliliit hanggang malalaki. Even though he's complaining about the pain, I am serious and focused treating him.

Medyo marami ang mga sugatan kaya pagkatapos kong gamotin ang nauna ay may mga sumunod pa. I swear, I have only experienced treating this many patients just now! I can see Nurse Aubrey and Shiela so confused now but thankfully, we saved their treatment.

-

"Finally!"

I sighed in relief when we finished taking care and assisting of all the patients. Madilim na sa labas at nadatnan ko pang humihikab sila Nurse Shiela at Aubrey habang naghihintay sa'kin. Ngumiti ako inilock ang clinic.

"Thank you for this tiring day, guys!" I still able to smile despite of being tired. "Sumabay na kayo sa'kin para makauwi kayo agad,"

"Na'ko, hindi na po, doc!" nahihiyang sabi ni Nurse Aubrey.

"Malapit lang ang apartment namin, doc. Kayo ang malayo," si Nurse Shiela. "Ingat po kayo!"

Kumaway ako sa kanila at lumiko sa may parking. Ayaw talaga nilang sumabay sa'kin.

Nag maneho agad ako, buti na lang ay walang traffic kaya kalahating oras lang ay nakauwi na agad ako sa bahay. Nag park ako sa garahe at saktong pag labas ko sa sasakyan ay isang boquet ng roses ang salubong sa'kin ng isang katulong. Kumunot ang noo ko.

"What is this for?"

"Ah...may nag padala po kanina," aniya. "Para sa inyo raw po,"

If you're loving the book, nel5s.org is where the adventure continues. Join us for the complete experience all for free. The next chapter is eagerly waiting for you!

I nodded at her before entering inside the house. Nakita ko sila mommy sa sala, nanonood ng movie. I hugged and kissed them.

"Anak, kumain ka na-"

"I'm full, mommy," I answered and showed them the flowers. "Someone send me this?"

Dad's lips rose while mommy just smiled sweetly.

"Yes! May note kung kanino galing, anak! Basahin mo!" giit ni mommy kaya ginawa ko nga.

My eyes immediately widened when I read Callum's name on the note. What the fuck is this?

Nang bumaling ako sa magulang ko ay parang wala lang sa kanila. They're even smiling!

"Mom, Dad! Galing kay Callum!" eksahadera kong anunsyo. "Hindi ba dapat ay hindi kayo tumatanggap ng mga bagay galing sa kanya?!"

"Galit ka parin ba sa kanya, Pat?" tanong ni daddy kaya mabilis ako'ng umiling. "Then there's no problem if he sends you those..."

Umawang ang labi ko at bumaling kay mommy na nag kibit balikat lang.

"Baka balak manligaw sayo, anak!"

I gasped dramatically and looked at them unbelievably. Padabog ako'ng umalis sa harap nila at nag martsa papunta sa kwarto. Ibinagsak ko ang bulaklak sa kama bago ko ginulo ang buhok. "Ano na naman ito, Callum?" I said frustratingly.

Hindi niya na nga pinatahimik ang isip ko noong nasa resort kami...ngayon ay magpapadala siya nito? Ano ba talaga ang gusto niya?

I'm sure another deep thought will play in my mind again.

-

Kinabukasan, maaga ako'ng umalis sa bahay. Naligo lang ako at nag-ayos, hindi na ako nag breakfast. Dadaan na lang ako sa café para doon kumain dahil kung sa bahay pa ako kakain, aabutin ako ng traffic and I hate that. Nag park ako sa café na nadaanan ko, hindi naman na ito kalayuan sa clinic ko.

Sa sobrang lutang ko at kakaisip parin kay Callum, nasa bungad na ako ng café nang mapagtanto kong nakasuot na ako ng white coat. Well, hindi ko na lang pinansin at nag patuloy sa pag pasok. Ramdam ko agad ang tingin ng mga tao sa'kin.

Agaw eksena naman kasi ang itsura ko. I'm undeniably a doctor.

Pumunta ako sa counter at nag order. Nauna kong inorder ang cheese cake at favorite coffee ko. Balak ko pa na mag order para kila Nurse Aubrey at Shiela kaya hindi muna ako umalis doon.

I felt someone behind me so I stepped aside so she could order while I was looking at the menu. When I ordered again, I went to the table

"I knew it. It was really you..."

Tumindig ang balahibo ko ng marinig ang pamilyar na boses sa likod ko. I know that sophisticated voice. I slowly turned around and my eyes widened when I saw Calum's mother. Mrs. Velasquez!

Maaliwalas ang mukha niya at malawak ang ngiti. Mas lumawak pa nga ito nang maaninag niya ang mukha ko. Her face, it didn't change! She's still so beautiful and look young!

"Mrs. V-Velasquez..." I shuttered and forced a smile. "G-Good morning po,"

If you're loving the book, nel5s.org is where the adventure continues. Join us for the complete experience all for free. The next chapter is eagerly waiting for you!

She chuckled. "You're still that thoughtful and beautiful as ever Patricia-oh! I mean...doctor Clemente,"

I smiled shyly and offered the chair.

Umupo siya sa harap ko. She's still looking at me, look amused.

"Pwede ba ako'ng makiupo? Wala kang kasama?"

I shook my head.

"Well...Callum was right. Mas lalo kang gumanda. That coat looks good on you,"

Namula ang pisngi ko hindi lang dahil sa compliment niya kundi dahil sa pag banggit niya kay Callum.

"T-Thank you, po..." I sighed. "Kayo po? Walang kasama?"

I tried to look normal in front of her just like what she's showing. Parang walang nangyaring masamang bagay noon sa pagitan namin ng anak niya. She's really so kind. I thought she's mad at me. For letting go of her son. For being the reason. why he became miserable.

"So, how's the life of being doctor? Is it hard for you?" she asked bubbly. "I heard you already have your own clinic now? Good for you!"

I gulped nervously before looked at her firmly. "It's really hard but I'm happy though..."

My heart is beating so fast now. After seven years, we met again. A lot has changed but why is she acting like this now... it's still the same as how she treated me seven years ago.

My order arrived and we continued to talk while I'm eating. I feel so awkward around her but she's not. Kinamusta niya ang buhay ko roon sa Amerika at tuwang-tuwa siya sa mga narrating ko ngayon. My heart felt so happy at some point. Hanggang sa naubos na lang ang mga inorder ko at tumingin ako sa oras. Mukhang malalate ako dahil sa pag-uusap namin.

"Uh, aalis ka na ba? Pupunta ka na sa clinic mo?" tanong ni Mrs. Velasquez.

Alanganin ako'ng tumango. Sadly, yes, Madame"

She smiled. "It's okay. There's next time..."

Tumayo ako at bumeso sa kanya. "Are you waiting for someone, Madame?"

Her eyes flashed. "Oo, malapit na naman si Bella. So, ano...goodbye?"

Tumango ako kahit puno ng pagkagulat ang isip ko.

Bella? She will meet Bella now?

"I'm going now..." I said goodbye and turned my back.

My heart suddenly felt so heavy when I got out of the café.

Hindi ko alam pero may kung ano'ng kumurot sa dibdib ko nang marinig mismo sa bibig niya ang pangalan ni Bella. They were talking. Of course, that would be obvious. Girlfriend nga pala ni Callum si Bella dahil kung hindi, she wouldn't talk to her, right?

Nakalapit ako sa sasakyan ko nang maaninag ko si Bella na lumabas ng sasakyan niya. Speaking of! She's wearing a tight dress and shades then entered the café firmly.

Mula rito sa kinatatayuan ko ay nakita ko kung paano natuwa ang mukha ni Mrs. Velasquez ng makita si Bella. They kissed first before sitting and looks so happy. Ano naman kaya ang pag-uusapan nila? Kamustahan lang ba? Update sa relayson nila ni Callum o...tungkol na sa kasal nila?